Prolog

Mam na imię Emma. Jestem zwykłą amerykańską nastolatką z marzeniami, które mimo wszystkiego nie mają szans się ziścić. Dlaczego? W sumie to nie wiem... Z tak cudownym rodzeństwem, jak Lana i Elijah (czyt. Elajżach) powinnam już dawno mieć odchaczone przynajmniej połowę z marzeń.
A jeśli chodzi o miłość... Nie spotkałam jej jeszcze. Zwykle były to tylko krótkoterminowe zauroczenia bądź podrywy od napalonych świrów. Ale nie poddaję się. Wciąż czekam ale też szukam.
Moja przyjaciółka Lillian jest tym, co wprowadza mnie w inny świat - świat zwany popularnością. Ja w przeciwieństwie do niej, nie potrafię od razu zacząć z kimś rozmawiać i to właśnie dzięki niej, mamy autografy od chłopaków z BTR. Ona uwielbia Carlosa, a ja... Ja ich bardzo wszystkich lubię. Nie umiałabym wybierać między nimi. Jesteśmy Rusherkami od samego początku istnienia tego cudownego zespołu, jakim jest Big Time Rush.

Nabrałam powietrza w płuca. Biegałam właśnie po parku, w słuchawkach jak zawsze leciało BTR. Wciąż musiałam kogoś omijać. Gdy dostałam sms'a od mojego od wczoraj byłego chłopaka, zaczęłam czytać go, nie zatrzymując się. W pełni skupiona na treści tego obraźliwego i chamskiego sms'a nie zauważyłam nadjeżdżającego na desce chłopaka, co poskutkowało zderzeniem i upadkiem nas obojga.
- Tak cię przepraszam! Nie wiem co mi odbiło, żeby biec i nie patrzeć na drogę - powiedziałam wstając i szybko się otrzepując. Nie patrzyłam na niego. Było mi strasznie głupio i jedyne co spostrzegłam to jego białe Nike i całkowicie czarną deskę.
- W porządku, nic ci nie jest? - zapytał.
- Nie, przepraszam muszę już iść - rzuciłam krótko i znów pobiegłam. Nie znosiłam takich wpadek, one jeszcze bardziej mnie dołowały...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Okej, jest prolog. Jak dla mnie taki sobie ale to pozostawię wam do oceny. Mam nadzieję że jednak was jakoś zaciekawiłam i będziecie odwiedzać mojego bloga :)
P.S. podziękowania dla Angie za szablon :)

Vermiona~